ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Φαινομενικά καμία. Αν όμως ακούσει κανείς προσεκτικά τα λόγια του σκηνοθέτη, θα δει πως αναδύεται μια παρόμοια οσμή, αφού όταν του ζητείται να επιχειρηματολογήσει για την ακραία αυτή δήλωσή του, καταφεύγει στη μεταφυσική. Ο Σμαραγδής δεν θέλει τη διαλεκτική, απαντάει με όρους φωτός και σκοταδιού, καλής και κακής ψυχής. «Οι εκπρόσωποι της φατρίας του ελληνικού κινηματογράφου που έχουν κακές ψυχές» , «…που εκπροσωπούν όχι τον πολιτισμό που μας γέννησε και το φως, αλλά το σκοτάδι». Άρα, προσέξτε γιατί αν τολμήσετε να κάνετε αρνητική κριτική στην ταινία του, θέτετε εαυτόν στην πλευρά του ερέβους και του ανθελληνισμού. Μαύρο φίδι.
Κι εκεί που λες τα χώρεσε όλα τα σκοταδιστικά σε μια φράση, έρχεται και το κερασάκι στην τούρτα, «Αυτοί εκπροσωπούν την αισθητική της ξυρισμένης αμασχάλης», είπε ο κύριος Σμαραγδής. Φαντάζομαι, σε αντίθεση με τον ίδιο που εκπροσωπεί την αισθητική της αξύριστης αμασχάλης, δηλαδή …την αρρενωπή αισθητική να υποθέσω;
Απ’ όπου και να το πιάσει κανείς, άκρη δεν βγάζει. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο σκηνοθέτης βάλθηκε να γίνει ξανά το επίκεντρο μέσω αρνητικής δημοσιότητας, ξεπερνώντας το ίδιο του το ρεκόρ που είχε κατακτήσει με τις περίφημες μαντινάδες προς τον Αντώνη Σαμαρά (Σ.Σ. Το 2013 στην Πύλο, σε εκδήλωση κατά την οποία τιμήθηκε από τον τότε πρωθυπουργό):
Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός / στς Αμερικής τ’ αλώνι / κι έλαμψες και ήρθες νικητής / και σ’ αγαπάμε όλοι.
Όσο για εμάς, για να μην το φιλοσοφήσουμε ξανά, ας το ρίξουμε έξω με μια μαντινάδα:
Προτού μηνύσεις όποιον βρεις / ω Σμαραγδή Γιαννάκη / ρώτα να δεις αν συμφωνεί / τον Νίκο Καζαντζάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου